Produkcja wodoru poprzez kraking amoniaku

Do wytworzenia gazu krakingowego składającego się z wodoru i azotu w stosunku molowym 3:1 stosuje się kraking amoniakalny.Absorber oczyszcza gaz formujący z pozostałego amoniaku i wilgoci.Następnie, opcjonalnie, stosuje się jednostkę PSA w celu oddzielenia wodoru od azotu.

NH3 pochodzi z butelek lub zbiornika amoniaku.Gazowy amoniak jest wstępnie podgrzewany w wymienniku ciepła i parowniku, a następnie krakowany w głównym piecu.Piec ogrzewany jest elektrycznie.

Dysocjacja gazowego amoniaku NH3 odbywa się w temperaturze 800°C w obecności katalizatora na bazie niklu w piecu ogrzewanym elektrycznie.
2NH₃ → N₂+ 3H₂
Wymiennik ciepła pełni funkcję ekonomizera: podczas schładzania gorącego gazu krakingowego następuje wstępne podgrzewanie gazowego amoniaku.

Opcjonalnie, w celu dalszego obniżenia punktu rosy generowanego gazu formującego, dostępny jest specjalny oczyszczacz gazu formującego.Dzięki technologii sit molekularnych punkt rosy wytworzonego gazu można obniżyć do -70°C.Równolegle pracują dwie jednostki adsorbera.Jeden pochłania wilgoć i niekrakowany amoniak z gazu formującego, drugi natomiast jest podgrzewany w celu regeneracji.Przepływ gazu przełączany jest regularnie i automatycznie.

Jednostka PSA służy do usuwania azotu i tym samym oczyszczania wodoru, jeśli jest to wymagane.Opiera się to na procesie fizycznym, który wykorzystuje różne właściwości adsorpcyjne różnych gazów w celu oddzielenia wodoru od azotu.Zwykle stosuje się kilka łóżek, aby zapewnić ciągłość działania.

Wydajność gazu krakingowego: 10 ~ 250 Nm3/h
Wydajność wodoru: 5 ~ 150 Nm3/h